Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nam, ut saepe iam dixi, in infirma aetate inbecillaque mente vis naturae quasi per caliginem cernitur; Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Societatem coniunctionis humanae munifice et aeque tuens iustitia dicitur, cui sunt adiunctae pietas, bonitas, liberalitas, benignitas, comitas, quaeque sunt generis eiusdem. Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer. Duo Reges: constructio interrete. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis;

Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium.

Ex quo intellegitur, quoniam se ipsi omnes natura diligant, tam insipientem quam sapientem sumpturum, quae secundum naturam sint, reiecturumque contraria. Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Color egregius, integra valitudo, summa gratia, vita denique conferta voluptatum omnium varietate. Venit enim mihi Platonis in mentem, quem accepimus primum hic disputare solitum; Nunc dicam de voluptate, nihil scilicet novi, ea tamen, quae te ipsum probaturum esse confidam. Scripta sane et multa et polita, sed nescio quo pacto auctoritatem oratio non habet. In sapientem solum cadit, isque finis bonorum, ut ab ipsis Stoicis scriptum videmus, a Xenocrate atque ab Aristotele constitutus est.Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe; Aufidio, praetorio, erudito homine, oculis capto, saepe audiebam, cum se lucis magis quam utilitatis desiderio moveri diceret. Qui autem diffidet perpetuitati bonorum suorum, timeat necesse est, ne aliquando amissis illis sit miser. Cui vero in voluptate summum bonum est, huic omnia sensu, non ratione sunt iudicanda, eaque dicenda optima, quae sint suavissima. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Quae ista amicitia est? Ergo infelix una molestia, fellx rursus, cum is ipse anulus in praecordiis piscis inventus est? Sed ad rem redeamus; Duae sunt enim res quoque, ne tu verba solum putes. Et ais, si una littera commota sit, fore tota ut labet disciplina. Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi. Quid censes in Latino fore? Sed haec omittamus; Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas.Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; At enim iam dicitis virtutem non posse constitui, si ea, quae extra virtutem sint, ad beate vivendum pertineant. Id est enim, de quo quaerimus. Vadem te ad mortem tyranno dabis pro amico, ut Pythagoreus ille Siculo fecit tyranno? Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia; Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; De quibus etsi a Chrysippo maxime est elaboratum, tamen a Zenone minus multo quam ab antiquis;Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; In voluptate corporis-addam, si vis, animi, dum ea ipsa, ut vultis, sit e corpore-situm est vivere beate. Fadio Gallo, cuius in testamento scriptum esset se ab eo rogatum ut omnis hereditas ad filiam perveniret. Quid affers, cur Thorius, cur Caius Postumius, cur omnium horum magister, Orata, non iucundissime vixerit? Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Iam in altera philosophiae parte. Quae etsi mihi nullo modo probantur, tamen Democritum laudatum a ceteris ab hoc, qui eum unum secutus esset, nollem vituperatum. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere. Quodsi, ne quo incommodo afficiare, non relinques amicum, tamen, ne sine fructu alligatus sis, ut moriatur optabis.Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Praeclare enim Plato: Beatum, cui etiam in senectute contigerit, ut sapientiam verasque opiniones assequi possit. Verum hoc loco sumo verbis his eandem certe vim voluptatis Epicurum nosse quam ceteros. Pauca mutat vel plura sane; Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Ut scias me intellegere, primum idem esse dico voluptatem, quod ille don. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur? Nam qui sciet ubi quidque positum sit quaque eo veniat, is, etiamsi, quid obrutum erit, poterit eruere semperque esse in disputando suus. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum.

Quibus ego vehementer assentior.

Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt. Et summatim quidem haec erant de corpore animoque dicenda, quibus quasi informatum est quid hominis natura postulet. Nam, ut saepe iam dixi, in infirma aetate inbecillaque mente vis naturae quasi per caliginem cernitur; At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Vives, inquit Aristo, magnifice atque praeclare, quod erit cumque visum ages, numquam angere, numquam cupies, numquam timebis. Atqui haec patefactio quasi rerum opertarum, cum quid quidque sit aperitur, definitio est. Laelius clamores sofòw ille so lebat Edere compellans gumias ex ordine nostros. Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Nam et a te perfici istam disputationem volo, nec tua mihi oratio longa videri potest. Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Ne tu, inquam, Cato, verbis illustribus et id, quod vis, declarantibus! itaque mihi videris Latine docere philosophiam et ei quasi civitatem dare.Quo invento omnis ab eo quasi capite de summo bono et malo disputatio ducitur. Nec vero audiendus Hieronymus, cui summum bonum est idem, quod vos interdum vel potius nimium saepe dicitis, nihil dolere. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur.